Wyniki wyszukiwania w serwisie Ursynów

Mączeński Zdzisław (1878-1961) Architekt. Ukończył politechnikę w Wiedniu i w Warszawie. 1946-60 profesor Politechniki Warszawskiej. W okresie międzywojennym jeden z czołowych architektów warszawskich. Projektował domy, kościoły i budynki użyteczności publicznej, m.in. gmach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 1927-30, Banku Handlowego 1947-49.

Marco Polo (1254-1324) Największy europejski podróżnik średniowiecza. W 1271 wyruszył w podróż na Wschód. Dotarł do Chin. Przez 17 lat z polecenia Kubilaja odbywał podróże po Chinach. Do rodzinnej Wenecji powrócił w 1295. Osadzony w więzieniu przez Genueńczyków spisał relację ze swych podróży. Od 1477 dzieło to opublikowane w wielu krajach wywarło wielki wpływ na rozbudzenie zainteresowań Wschodem.

Malinowski Ernest (1808-1899) Inżynier. Uczestnik powstania 1830-31, potem we Francji, a od 1852 w Peru. Profesor Uniwersytetu w Limie. 1871-76 zaprojektował i kierował budowa najwyżej położonej linii kolejowej na świecie Callao-Oroya, sięgającej do 4769 m n.p.m.

Makowski Tadeusz (1882-1932) Malarz. 1903-08 studiował w ASP w Krakowie. Od 1908 w Paryżu, gdzie zetknął się z kubizmem. Od 1923 z międzynarodowa grupą malarzy wystawia w Galerii Berthe Weill. Jego własny oryginalny styl to synteza kubizmu, malarstwa holenderskiego, naiwnego realizmu i polskiej sztuki ludowej. Pozostawił ponad 600 obrazów olejnych i kilka tysięcy rysunków. Jeden z najwybitniejszych malarzy polskich XX wieku.

Magellan Ferdynand (1480-1521) Żeglarz portugalski w służbie hiszpańskiej. Jeden z największych odkrywców wszystkich czasów. W latach 1519-22 stał na czele wyprawy, która jako pierwsza opłynęła kulę ziemską. Z 265 osób do San Lucor w Portugalii powróciło tylko 18. Podróż udowodniła kulistość Ziemi. Dowódca zginął w 1521 na Filipinach w potyczce z krajowcami.

Łukaszczyk Franciszek (1879-1956) Onkolog. Współtwórca polskiej onkologii. W 1932 zorganizował Instytut Radowy w Warszawie, przekształcony w Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie. Od 1953 prof. Akademii Medycznej w Warszawie. Organizator walki z nowotworami w okresie międzywojennym. 1951-56 prezes Polskiego Towarzystwa Onkologicznego. W 1952 stworzył program zwalczania nowotworów złośliwych w Polsce.

Lanci Franciszek Maria (1799-1875) Architekt pochodzenia włoskiego. Od 1844 działał w Warszawie. Przebudował i rozbudował rezydencję Potockich w Wilanowie, a także kościół św. Katarzyny na Służewiu. W Polsce był jednym z pierwszych architektów stosujących elementy dekoracyjne z lanego żelaza.

Lokajski Eugeniusz (1908-1944) Lekkoatleta, olimpijczyk, fotografik. Od 1924 zawodnik KS "Warszawianka". Jako lekkoatleta największe sukcesy odnosił w rzucie oszczepem. W 1936 zajął siódme miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie. Autor wielu prac fotograficznych. Utrwalił sceny walk powstańczych w śródmieściu Warszawy. Zginął podczas bombardowania ulicy Marszałkowskiej.

Lalewicz Marian (1876-1944) Architekt. Reprezentował akademicki klasycyzm. W 1901 ukończył studia w Petersburgu, następnie prowadził tam działalność architektoniczną i pedagogiczną. Prof. Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, a od 1920 Politechniki Warszawskiej. Projektował liczne monumentalne gmachy użyteczności publicznej, np. gmach Dyrekcji PKP na Pradze, Instytut Geologiczny, Bank Rolny na ul. Nowogrodzkiej w W-wie ( 1927) oraz koszary marynarki wojennej w Gdyni.

Lachman Wacław (1880-1963) Dyrygent, pedagog, kompozytor. W 1906 r. założył Towarzystwo Śpiewacze "Harfa". 1921-25 wicedyrektor i dyrygent chóru Filharmonii Warszawskiej. Komponował głównie utwory chóralne i pieśni. Dwukrotnie otrzymał nagrodę m.st. Warszawy

Kostka Napierski Aleksander Przywódca chłopów podhalańskich. W wojnie 30-letniej jako kapitan w służbie szwedzkiej walczył w Niemczech. Po śmierci Władysława IV wrócił do Polski. W 1651 opanował zamek w Czorsztynie. Wzywał stamtąd chłopów do powstania przeciwko szlachcie. Powstanie stłumiono. Kostka Napierski został schwytany i skazany na śmierć. Wyrok wykonano w Krakowie.

Kopciński Stefan (1878-1934) Działacz ruchu robotniczego, z zawodu lekarz. Od 1918 w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) jako jego czołowy działacz oświatowy. W latach 1918-28 przyczynił się w Łodzi do wprowadzenia obowiązku powszechnego nauczania. Od 1922 senator II RP i sekretarz generalny Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego.

Kolbe Maksymilian (1894-1941) Franciszkanin, organizator ośrodka w Niepokalanowie, gdzie redagował m.in. pisma "Rycerz Niepokalanej" i "Mały Dziennik". W 1931-33 przebywał w Japonii jako misjonarz. Organizował placówki franciszkanów w Nagasaki. W 1941 wywieziony do Oświęcimia zgłosił się dobrowolnie na śmierć w bunkrze głodowym zamiast jednego z wyznaczonych współwięźniów. Beatyfikowany w 1963, w 1982 kanonizowany przez Jana Pawła II.

Kiepura Jan (1902-1966) Śpiewak operowy i estradowy (tenor). Studiował na UW. Od 1923 w chórze opery warszawskiej. W 1926 wyjechał na stałe z kraju. Występował m.in. w Wiedniu, Berlinie, Londynie i Nowym Yorku. Od 1932 często na występach gościnnych w kraju. Dochód z ostatniego w 1939 w koncertu w Teatrze Wielkim przeznaczył na Fundusz Obrony Narodowej. Po raz ostatni w Warszawie wystąpił w 1965. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Kiedacz Zbigniew (1911-1944) Żołnierz Armii Polskiej na Wschodzie pod dowództwem Wł. Andersa. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu i odbyciu służby wojskowej został przyjęty do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Po kilku latach nauki, jako zdolny i ambitny oficer został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej, której z powodu wybuchu wojny nie ukończył. W Rosji dowodził batalionem "S". W 1942 zwycięsko przeprowadził do Iraku 600 żołnierzy. Jesienią 1943 pułk kawaleryjski pod jego...

Keresztes-Fiszer Ferenc (1881-1948) Węgierski minister. Doktor nauk administracyjnych. Ukończył Wydział Prawa. Brał czynny udział w I wojnie światowej. Po wojnie osiadł w Budapeszcie i kontynuował zawód adwokacki. Od 1921 powołany na stanowisko nadżupana (wojewody). W 1931 zostaje ministrem spraw wewnętrznych, a w 1932 organizuje od podstaw Królewskie Węgierskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. W swojej działalności politycznej stanowczo przeciwstawiał się wprowadzenia w Królestwie Węgier...

Kazuro Stanisław (1882-1961) Kompozytor, dyrygent i pedagog. Studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim, potem w Rzymie i Paryżu. W 1914 zorganizował Warszawską Operę Ludową. Współzałożyciel Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich. W 1945 reaktywował w Warszawie Państwowe Konserwatorium Muzyczne (od 1946 PWSM), gdzie był profesorem, zaś w latach 1951-57 rektorem. Laureat nagrody m.st. Warszawy.

Jeżewski Kazimierz (1877-1948) Pedagog, działacz społeczny, reformator wychowania sierot. Prekursor rodzinnych domów dziecka. Od 1905 organizował akcję opieki nad dziećmi popieraną przez M. Konopnicką, E. Orzeszkową i H. Sienkiewicza. W 1911 założył Towarzystwo Gniazd Sierocych. Po 1918 zakładał Wioski Kościuszkowskie dla sierot wojennych. Podczas okupacji utworzył domy sieroce na Żoliborzu. W powojennej Warszawie odbudował system Gniazd i Wiosek.

Jastrzębowski Wojciech Bogumił (1799-1882) Przyrodnik, wybitny pedagog. Uczestnik Powstania Listopadowego. Od 1836 profesor nauk przyrodniczych w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie. Od 1858 komisarz losów państwowych w Broku nad Bugiem. Założył tam arboretum. Jeden z najlepszych znawców fizjografii kraju, szczególnie jego flory. Odkrył niemal 400 nowych dla Polski gatunków roślin.

Janowski Aleksander (1866-1944) Pionier polskiego krajoznawstwa. Propagator turystyki. Jeden ze współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Badał stosunki wśród polskiej emigracji: w USA i na Syberii w 1923 i w Ameryce Pd. w 1925. Autor wielu książek krajoznawczych i przewodników, członek Towarzystwa Opieki Kulturalnej nad Polakami Zagranicą.