Wyniki wyszukiwania w serwisie Ursynów

Paszkiewicz Ludwik (1878-1967) Lekarz anatomopatolog, pedagog. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1924 jego profesor. Do 1961 kierownik katedry anatomii patologicznej Akademii Medycznej. Podczas okupacji działał w tajnym nauczaniu. Od 1945 członek Polskiej Akademii Umiejętności, a następnie PAN. W 1954 zorganizował Zakład Patomorfologii PAN. Prezes Polskiego Tow. Anatomicznego, Polskiego Tow. Lekarskiego i Polskiego Tow. Anatomopatologicznego. Autor wielu prac naukowych i...

Małcużyński Witold (1914-1977) Pianista. Laureat III Nagrody Konkursu im. Fryderyka Chopina w 1937. Po Ii wojnie światowej osiadł w Szwajcarii. Koncertował na całym świecie, zyskując sławę zwłaszcza jako wykonawca dzieł F. Chopina. Przyczynił się do rewindykacji skarbów wawelskich.

Mortkowicz Jakub (1876-1931) Księgarz i wydawca. W 1912 przejął księgarnię nakładową Gabriela Centnerszwera. Od 1913 wyłączny wydawca dzieł Stefana Żeromskiego, które od 1930 ukazały się w 21 tomach oraz większości dzieł Marii Dąbrowskiej, Janusza Korczaka, Marii Kuncewiczowej Wacława Berenta, a także Skamandrytów. Był jednym z założycieli Domu Książki Polskiej.

Miklaszewski Jan (1874-1944) Leśnik. 1910-14 redaktor "Leśnika Polskiego". Jeden z czołowych organizatorów administracji lasów państwowych w latach 1918-31, doświadczalnictwa i wyższego szkolnictwa leśnego. Od 1935 profesor SGGW, od 1936 rektor tej uczelni, również podczas okupacji, gdy uczelnia działała w konspiracji. Autor licznych prac z zakresu leśnictwa, jego historii i ekonomiki.

Mielczarski Romuald (1871-1926) Działacz spółdzielczości spożywców. Więzień caratu. 1892-1905 na emigracji. Organizator ruchu spółdzielczości spożywców w zaborze pruskim. Od 1925 prezes Związku Spółdzielni Spożywców.

Mączeński Zdzisław (1878-1961) Architekt. Ukończył politechnikę w Wiedniu i w Warszawie. 1946-60 profesor Politechniki Warszawskiej. W okresie międzywojennym jeden z czołowych architektów warszawskich. Projektował domy, kościoły i budynki użyteczności publicznej, m.in. gmach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 1927-30, Banku Handlowego 1947-49.

Marco Polo (1254-1324) Największy europejski podróżnik średniowiecza. W 1271 wyruszył w podróż na Wschód. Dotarł do Chin. Przez 17 lat z polecenia Kubilaja odbywał podróże po Chinach. Do rodzinnej Wenecji powrócił w 1295. Osadzony w więzieniu przez Genueńczyków spisał relację ze swych podróży. Od 1477 dzieło to opublikowane w wielu krajach wywarło wielki wpływ na rozbudzenie zainteresowań Wschodem.

Malinowski Ernest (1808-1899) Inżynier. Uczestnik powstania 1830-31, potem we Francji, a od 1852 w Peru. Profesor Uniwersytetu w Limie. 1871-76 zaprojektował i kierował budowa najwyżej położonej linii kolejowej na świecie Callao-Oroya, sięgającej do 4769 m n.p.m.

Makowski Tadeusz (1882-1932) Malarz. 1903-08 studiował w ASP w Krakowie. Od 1908 w Paryżu, gdzie zetknął się z kubizmem. Od 1923 z międzynarodowa grupą malarzy wystawia w Galerii Berthe Weill. Jego własny oryginalny styl to synteza kubizmu, malarstwa holenderskiego, naiwnego realizmu i polskiej sztuki ludowej. Pozostawił ponad 600 obrazów olejnych i kilka tysięcy rysunków. Jeden z najwybitniejszych malarzy polskich XX wieku.

Magellan Ferdynand (1480-1521) Żeglarz portugalski w służbie hiszpańskiej. Jeden z największych odkrywców wszystkich czasów. W latach 1519-22 stał na czele wyprawy, która jako pierwsza opłynęła kulę ziemską. Z 265 osób do San Lucor w Portugalii powróciło tylko 18. Podróż udowodniła kulistość Ziemi. Dowódca zginął w 1521 na Filipinach w potyczce z krajowcami.

Łukaszczyk Franciszek (1879-1956) Onkolog. Współtwórca polskiej onkologii. W 1932 zorganizował Instytut Radowy w Warszawie, przekształcony w Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie. Od 1953 prof. Akademii Medycznej w Warszawie. Organizator walki z nowotworami w okresie międzywojennym. 1951-56 prezes Polskiego Towarzystwa Onkologicznego. W 1952 stworzył program zwalczania nowotworów złośliwych w Polsce.

Lanci Franciszek Maria (1799-1875) Architekt pochodzenia włoskiego. Od 1844 działał w Warszawie. Przebudował i rozbudował rezydencję Potockich w Wilanowie, a także kościół św. Katarzyny na Służewiu. W Polsce był jednym z pierwszych architektów stosujących elementy dekoracyjne z lanego żelaza.

Lokajski Eugeniusz (1908-1944) Lekkoatleta, olimpijczyk, fotografik. Od 1924 zawodnik KS "Warszawianka". Jako lekkoatleta największe sukcesy odnosił w rzucie oszczepem. W 1936 zajął siódme miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie. Autor wielu prac fotograficznych. Utrwalił sceny walk powstańczych w śródmieściu Warszawy. Zginął podczas bombardowania ulicy Marszałkowskiej.

Lalewicz Marian (1876-1944) Architekt. Reprezentował akademicki klasycyzm. W 1901 ukończył studia w Petersburgu, następnie prowadził tam działalność architektoniczną i pedagogiczną. Prof. Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, a od 1920 Politechniki Warszawskiej. Projektował liczne monumentalne gmachy użyteczności publicznej, np. gmach Dyrekcji PKP na Pradze, Instytut Geologiczny, Bank Rolny na ul. Nowogrodzkiej w W-wie ( 1927) oraz koszary marynarki wojennej w Gdyni.

Lachman Wacław (1880-1963) Dyrygent, pedagog, kompozytor. W 1906 r. założył Towarzystwo Śpiewacze "Harfa". 1921-25 wicedyrektor i dyrygent chóru Filharmonii Warszawskiej. Komponował głównie utwory chóralne i pieśni. Dwukrotnie otrzymał nagrodę m.st. Warszawy

Kostka Napierski Aleksander Przywódca chłopów podhalańskich. W wojnie 30-letniej jako kapitan w służbie szwedzkiej walczył w Niemczech. Po śmierci Władysława IV wrócił do Polski. W 1651 opanował zamek w Czorsztynie. Wzywał stamtąd chłopów do powstania przeciwko szlachcie. Powstanie stłumiono. Kostka Napierski został schwytany i skazany na śmierć. Wyrok wykonano w Krakowie.

Kopciński Stefan (1878-1934) Działacz ruchu robotniczego, z zawodu lekarz. Od 1918 w Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) jako jego czołowy działacz oświatowy. W latach 1918-28 przyczynił się w Łodzi do wprowadzenia obowiązku powszechnego nauczania. Od 1922 senator II RP i sekretarz generalny Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego.

Kolbe Maksymilian (1894-1941) Franciszkanin, organizator ośrodka w Niepokalanowie, gdzie redagował m.in. pisma "Rycerz Niepokalanej" i "Mały Dziennik". W 1931-33 przebywał w Japonii jako misjonarz. Organizował placówki franciszkanów w Nagasaki. W 1941 wywieziony do Oświęcimia zgłosił się dobrowolnie na śmierć w bunkrze głodowym zamiast jednego z wyznaczonych współwięźniów. Beatyfikowany w 1963, w 1982 kanonizowany przez Jana Pawła II.

Kiepura Jan (1902-1966) Śpiewak operowy i estradowy (tenor). Studiował na UW. Od 1923 w chórze opery warszawskiej. W 1926 wyjechał na stałe z kraju. Występował m.in. w Wiedniu, Berlinie, Londynie i Nowym Yorku. Od 1932 często na występach gościnnych w kraju. Dochód z ostatniego w 1939 w koncertu w Teatrze Wielkim przeznaczył na Fundusz Obrony Narodowej. Po raz ostatni w Warszawie wystąpił w 1965. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Kiedacz Zbigniew (1911-1944) Żołnierz Armii Polskiej na Wschodzie pod dowództwem Wł. Andersa. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu i odbyciu służby wojskowej został przyjęty do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Po kilku latach nauki, jako zdolny i ambitny oficer został odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej, której z powodu wybuchu wojny nie ukończył. W Rosji dowodził batalionem "S". W 1942 zwycięsko przeprowadził do Iraku 600 żołnierzy. Jesienią 1943 pułk kawaleryjski pod jego...